"Zew duszy"

 Zachód słońca jak niebo we krwi.

Brak tylko łódki, by odpłynąć.

Żeglować tak długo, aż zniknie horyzont, 

a gwiazdy rozbłysną wszędzie dookoła.

Przywitać się z Drogą Mleczną.

Oddać pokłon Wielkiej Niedźwiedzicy.

Drżeć z zimna i piękna wokół

co wchłonięte przebija przez skórę.

Jeden człowiek nie pomieści 

lecz przeżyć może jeśli zechce. 

Biegnąc, gdy czuje zew nieba,

bo duszy nic więcej nie trzeba.

(Zdjęcie własne)

"Garda"

 Przychodzi ten kolejny dzień,

gdy bijąc się z myślami 

zagłuszasz krzyk prysznicem,

a muzyka duszy nadaje mu rytm. 

Stoisz wśród wielu, walcząc.

Ślizgasz się na błocie oczekiwań,

spływając krwią martwych iluzji.

Nie opuszczasz gardy wytrwałości. 

Wiesz, że nie tylko Ty 

od niej zależysz. 

Nawet gdy tak trudno jest dawać słowa,

które sam chciałbyś usłyszeć.

"Otworzyć serce"

Kiedy stąpam po kruchym lodzie mych wspomnień 

pokaż mi jak lecieć, 

rozpuścić jezioro bólów i skarg, 

płynąć rzeką radości i pokoju otwartego serca. 

Pomóż poczuć ból i radość tak wielkie by płakać, 

otworzyć się na ten bogaty świat 

kropla za kroplą jak ożywczym deszczem otwierać 

i wypełniać szmerem zakryte wąwozy duszy. 

Pokochać siebie, tę małą skuloną istotę, 

na którą patrzę często bez zrozumienia. 

Pojąć, że potrzebuję oddechu, miłości, zrozumienia i wsparcia dla tego 

co krąży w żyłach ciała i ducha. 

Bym mogła zapłakać w pełni czułej ufności, że poderwą się skrzydła, 

uniosą wszystko czym jestem 

i pomogą rozwinąć mi swoje, gdy będę gotowa do lotu 

ku słońcu, gwiazdom, marzeniom.

"Być pamiętanym"

Otwieram oczy na późny blask dnia.

Myśli krążą pod sufitem szukając wspomnień snów.

Kolejna noc za mną, kolejny dzień gdzieś we mgle.

Trudno otworzyć serce, gdy nie widać co dalej.

Otwieram i zamykam półki, zanurzając się we wnętrzu szafy.

Ręce same wybierają ubiór, tak zwyczajnie, nawykowo,

bo dziś przecież kolejny dzień w domu.

Kilka chwil, cicha komórka i włączony discord w oczekiwaniu.

Nieokiełznane uczucia płyną cichą rzeką,

bo tak trudno uwierzyć w tym wszystkim w świat tam daleko,

gdzie ludzie żyją doglądając bliskich i trosk,

zmierzając wciąż do swych celów i pragnień.

Nagły sygnał telefonu przerywa szmery zakurzonej codzienności.

Lekki uśmiech wpływa na dawno nieodwiedzane wody

zagnieżdżając się w porcie zakamarków serca. 

Oczy czytają,

a dusza nagle tak lekka, 

bo tak dobrze jest być pamiętanym.

/ Dziękujmy za tych, którzy z nami zostają. Oni są naszymi skarbami w codzienności. Trzymajcie się zdrowo! - SNS /
P.S.
Obiecany dodatek:

"Oczekiwanie"

A kiedy złoty liść spadnie, cóż mi pozostanie? 

Czekanie czasem szare i smutne nie dla mnie, nie dla nas. 

Pocieszę się Twoim uśmiechem, zapomnę o świecie za oknem.

Koc otuli gołą duszę, herbata zatopi samotność 

i będę czekać na biel zwiastującą spotkanie. 

Oczy prawdziwie otwarte chłonąć będą piękno mijania. 

A gdy biała serwetka z nieba opadnie na moje czoło

kończąc swój malutki żywot w rozpuszczonym zapomnieniu, 

czując na twarzy biały mróz rozwinę skrzydła do upragnionego lotu. 

"Niecierpliwie jak liść na wietrze"

Siedząc na werandzie w skarpetach puchatych

Ciepły swetr naciągnąwszy na zmarznięte palce

sięgam po kubek co nęci swym ciepłem.

Duszą piję jesień jak najdroższe wino

kosztując każdą kroplę różanymi wargami

a spragniony słuch pieści szelest zwiędłych liści.

Chłonę woń mchu wtulonego w drzewa 

niecierpliwie czekając na wyścigi wiewiórek

cieszę oczy barwami kwiatów wrzośca. 

Niecierpliwe serce aż bije szybciej

chcąc przyśpieszyć czas ku temu co mu bliskie 

bo nadeszła jesień co pachnie świeżością

orzeźwiając dreszczem porannego chłodu.

" Każdą komórką ciała "

Otwieram szerzej oczy patrząc w srebrzystą biel 

gdy odbicie Oka Nocy mami w płynącej wodzie rzeki.

Zapomniane tęczówki ustępują zachłannej czerni

by powiększone źrenice chłonąć mogły cienie i tańczące blaski.

W patetyczny zachwyt wpadając łapię oddech

świadomie podążając za tlenem napełniającym płuca.

Przepływ energii wyzwala z rozbieganych myśli,

kusi żywym smakiem świeżego letniego wiatru.

Dreszcz falami pobudza do wyjścia poza siebie

kąsając skórę i nerwy biegnie całym ciałem.

Dotyka trawą, blaskiem, wiatrem, dźwiękiem

przepływa miarowo zatracając ciało w odczuciach.

Będąc wodą - płyń, będąc wiatrem - leć

niech zapadnie w Ciebie czucie krajobrazem.

Otworzy źrenicę Twą na piękno ukryte w jednoczesnym zgiełku świerszczy i ciszy nocy.

Wszystko by ochronić zakochane w cieniach serce

przed zgiełkiem więżącym porywy wzruszeń. 

" Letnia noc "

Ten blask, który sprawia, że zewsząd pojawiają się cienie migoczące

gdy wiatr, który niesie woń słodkiej letniej nocy

otwarte pomarańczowe oczy domów odwiedza. 

Uszy wypełniane grzmotem samolotu, który wznosi się do lotu

akompaniowanego przez brzozę grzechoczącą zielonymi palcami

wraz z pierwszymi skrzypcami świerszczy w zasięgu dłoni.

Niebo co mami chmurami przeswitując zaledwie

między kwiatami bzu pojącymi swą esencją największe smutki duszy. 

Chciałoby się zgubić w tym pięknie

i nie znalazłszy drogi do domu

oddać swe ciało by czas stanął

i nie śmiał już nigdy dążyć ku świtowi.

******************

To taka umowa

co podpisuje się ja codziennie od nowa.

Podpis pod listą obowiązków na zwoju 

 i praw na wydartym skrawku A7.

Taka bez pliku z regulaminem

 i pytań o przychody czy wydatki.

Wszędzie się ją upycha:

w mediach, książkach, filmach

Wiecznie poszukiwana przez poetów,

definiowana w uczonych pismach.

Utęskniona bez względu na wiek i płeć.

Jednakowa w Islandii i na Krecie.

Bez pieniężnego wkładu budująca bogactwa.

Rozmnażająca w nieskończoność czas i szczęście.

Miłość - najkorzystniejsza lokata na całym świecie.

/Oceny i konstruktywna krytyka bardzo mile widziane ^^ - Wasza Sesil/

(Zdjęcie własne z dzisiaj, kocham początki zimy <3)

"Perfekcja"

Przemyślany postawię krok

odrzucę przydasie i strach

"Dać radę" cel na każdy dzień

"Być zawsze" cel na całe życie

Perfekcja nie będzie na nikogo czekać

Musimy się zaprzeć by ją osiągnąć

Upadek? Skok i start!

***********************************
Pisane przy Hollywood Undead - "Outside". Polecam na zły dzień. Na dole coś na rozśmieszenie, tym razem nie zamierzam na długo znikać, trzymajcie się,  ;)

*****

Trochę przemyśleń i nowa tapeta. 

"Na rozstaju dróg"

/ Obiecany wiersz, zapraszam - Sesil /

Na rozstaju dróg

znalazło mnie uczucie.

Podeszło, obok usiadło,

powiedziało mi ile dostałam.

"Wspomnienia - nowe twarze,

inny sposób myślenia,

sprostowane Twe prawdy,

nauczona codziennego istnienia.

Co teraz masz do zrobienia? "

Poczułam, to była Wdzięczność.

Cisza mnie ogarnęła,

nieśmiałymi kroki podeszła:

"Gotowa?" usłyszałam nad uchem.

Zaskrzypiała zastana podeszwa.

Wstałam, powiew powietrza

Przejrzałam... więcej nie było mi trzeba

"Love letter to a Vampire"

/Obiecałam nowy wiersz, jednak po drodze zostałam poproszona o publikację przez znajomego twórcę. Serdecznie zapraszam do czytania, komentowania i oceniania. Być może zachęci Go to do częstszego wysyłania Swej twórczości. Wszystko w Waszych rękach. 

PS. Mój wiersz zostanie wstawiony parę dni później. - Sesil/

*********************************

My little vampire, you inspire me to write.

How I love the way you talk and walk,

Invading my mind day and through the night,

Always dreaming about the lovely dark night.

Let me compare you to a sanctuary?

You are more scary, strong and evil.

Ice bites the debris of February,

And wintertime has the special touch.

How do I love you? Let me count the ways.

I love your powerful fangs, hair and eyes.

Thinking of your chilling kiss fills my nights.

My love for you is the beautiful rise.

Now I must away with a scarey heart,

Remember my dark words whilst we're apart.

*********

Przeżyłam tu cztery tygodnie

Niby uśmiech, niby rozmowy

Nienaganna codzienność

Otwieram oczy - słońce i deszcz

Otwieram duszę - deszcz i błyskawice

Co dzień tak samo

I tylko nogi buntują się

Gdy serce waży co raz więcej

Obrywane z piór

********************************

Za niedługo pojawi się drugi wiersz. Zachęcam do ocen i komentowania.