Zachód słońca jak niebo we krwi.
Brak tylko łódki, by odpłynąć.
Żeglować tak długo, aż zniknie horyzont,
a gwiazdy rozbłysną wszędzie dookoła.
Przywitać się z Drogą Mleczną.
Oddać pokłon Wielkiej Niedźwiedzicy.
Drżeć z zimna i piękna wokół
co wchłonięte przebija przez skórę.
Jeden człowiek nie pomieści
lecz przeżyć może jeśli zechce.
Biegnąc, gdy czuje zew nieba,
bo duszy nic więcej nie trzeba.
(Zdjęcie własne)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz