Pragnę pisać, dziś szczególnie odsłaniać
pozory wszędzie wciąż ich tak wiele
kochanych moich brzmiących smutków
tak pełna każda młoda godzina
Zaczęłam oddzielać umysł od ciała
zagubionego uczuciami mojego czynu
prowadzącego by całą historię
dumną zostawić nad nowym niebem
Duszo moja zagubiona w wietrze
wiejącym wśród tych nowych pól
nieznanych, znanych od tak dawna
ze snów dawnych koszmarów
Ty jesteś,
Ja jestem,
któż pozostanie?
Wiatr.
Głębia czerni owinięta w ładne ozdoby. Swietne jak zawsze ale ostatnio mnie zadziwiasz. Dziękuję :)
OdpowiedzUsuńMiło mi, że przemawiają do Ciebie, ten jak pisałam na Facebook'u był inspirowany budową "Czym jest poezja" - Andrzeja Sosnowskiego :) dziękuję za tak liczne komentarze pod różnymi postami ;) pozdrawiam
UsuńCholera kobieto! Mam ciary!
OdpowiedzUsuńChyba nie ma większego komplementu dla twórcy niż wywołanie emocji :) dziękuję! ;)
UsuńPrzyjemne
OdpowiedzUsuńKrótko, zwięźle i na temat ;) dziękuję
UsuńLepiej poucz się chemii,a nie dodawaj jakieś wypociny.
OdpowiedzUsuńWitam na stronie :) jak miło wiedzieć, że ludzie ze szkoły też tu zaglądają ;) miłej lektury ^^
Usuń