Skojarzysz mnie z wiatrem co na polach uczuć dmie nieprzerwanie
zapamiętasz włosy co splątane w fale wspominają morze
zapadną Ci w pamięć zamyślone oczy wpatrzone w coś więcej
rozpoznałbyś głos co niski w mowie w śmiechu brzmi dzwoneczkami
Mignę Ci w tłumie, a później Ci zniknę by zostać wspomnieniem
Budzi wspomnienia... :)
OdpowiedzUsuńLittleJon
Aż ciekawość bierze jakie ;)
UsuńUkłon ponad Wszystko
OdpowiedzUsuńłowca1811
W nadziei na iskrę życia w oczach, pokłon zwrotny i uśmiechem tajemniczym..
UsuńWiersz jest prawdziwy, przewrotnie prawdziwy.
OdpowiedzUsuńPrawda i ułuda niejedno mają imię, pytanie kto odkryje ich tajemnice
UsuńAch, te wspomnienia. Piękne, bolesne, szczęśliwe i te smutne. Wspomnienia :)
OdpowiedzUsuńI nadzieja na nowe :)
Usuń