"Nasza burza"

Fale rozwiewane na wietrze

Skóra pieszczona delikatnym podmuchem

Liście w zachwycającym tańcu

Kwiaty drżące w oczekiwaniu

Słychać grzmoty w oddali 

A każdy z nich potęguje niecierpliwość natury

Ptaki ćwierkają w ostrzeżeniu

Szum przybiera na sile

A my stoimy z duszami na rękach rozpostartych

Czekamy na pierwszą ożywczą kroplę

To ona wytyczy rytm i takt ruchu

Dynamikę wielkiego koncertu smyczkowo-dętego

Z parą tancerzy i tysiącami tancereczek

Na wyciągnięte ręce spada pierwsza kropla

To jak Muza co przychodzi niespodzianie

Powolny ruch zastałych na słońcu mięśni

Ręce pobudzone szukają reszty kropli

A one tańczą, tańczą wokół podległe wiatrowi

Nogi bose na ciepłej ziemi znajdują swą lekkość

Ruchem płynnym tworzą z dwojga jedno

Już nie ma nas, jest tylko ten taniec

A dusze z Muzą podległe bryzie z ozonem

Ulatują by zabłysnąć euforią na niebie

"Dorosłe dzieci"

Bądźmy jak dzieci

Mówmy to co myślimy

I obrażajmy się o prawdę

Kochajmy bezinteresownie

I nie hamujmy się wcale

Niech świat będzie czarny lub biały

Pogrążmy tych, których nie rozumiemy

Bo po co być dorosłym

Gdy w okół nas tyle dorosłych dzieci

Okazja do świętowania!

(zdjęcie własne, btw truskawki z szampanem są pyszne :D)

Moi drodzy! Dziś szampan, truskawki i toast za Waszą młodą poetkę poproszę ^^ w tym roku bowiem nie tylko dostałam się do grupy, która miała zaszczyt przeczytać swój wiersz na "Turnieju o Laur Jubilata" ale także zdobyłam wyróżnienie (pomijając już bardzo miły fakt, że są to moje imieniny) :) a oto wiersz, który zdobył wyróżnienie, jest podobny do tego, który wstawiałam wcześniej, jednak został on przeze mnie poprawiony, więc miłej lektury ^^ :)

Stary znicz palący się pod nowym niebem,

Wczoraj Świętych obchodzone, dziś dogasa

Ostatkiem parafiny utrzymuje się i świeci

Byle uczcić, byle zachować czyjąś pamięć, przywiązanie

Psssyt i spala się w porannej mgle zwiastującej świt

Bo po co ma płonąć gdy już świat sam świeci?

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą"

Widać przykryte liściem na nagrobku słowa

Słowa słodkie lecz z ziarnem gorczycy

Bo czasami tak ciężko o gest pełen prostoty

Gdy czas ciągle leci budując śmiałe plany

Może to ostatnia lekcja, ostatnie tchnienie wiatru

Może to płomyk rzucający się w nasze serca

Że nie tylko to co po życiu, lecz zawsze najpierw życie

Celebrować, czcić i pokazywać ciągle

Że liczy się nie ostatnia, lecz każda sekunda

Każdy mały gest wśród kropli wspólnych chwil

"Szczęściara"

Jestem szczęśliwa

świat mi na głowie staje

noce tak inne nad dniami

głos w sobie znajduję

palce zabrudzone węglem

Jestem szczęśliwa

odnajduje spokój szczery

i uśmiech z nim jednaki

inne spojrzenie kreuję

poznaję wciąż swoje końce

Jestem szczęśliwa

sercem z nadzieją patrzę

środki do celu planując

zdjęcia ranków i nocy

albumy wspólnych ujęć

Jestem szczęściarą

bo mam to wszystko teraz

co niby na świecie za darmo

a wszędzie tego deficyt