"Dla kochanego/kochanej"

/ Wiersz z dawnych dni - Sesil /

Przytul wiatr na polach pędzący

Uśmiechem otul serce kochane

Tańcem przywitaj to co zakwita

Iskrami w oczach szczęście powitaj

Zapomnij na chwilę o samym sobie

Popatrz odważnie w przeszłości cienie

Zawołaj na Tą czy na Tego co w gości 

Bawi na polu spełnionych marzeń

Rozerwij łańcuchy zwątpienia i pychy 

Przetop wspomnień tarczę w uczuć koronę

Zakoduj hasło na stronę uczucia

Byś zawsze pamiętał Tą chwilę tutaj

"Przeźroczysta wybawicielka"

Cóż to cóż to widzę, przeźroczysta i mknie

W dół i w dół pomyka szybka, bardzo cicha

Moczy co napotka, rozmazuje po czym płynie

Kap, kap spłynęła ta kochana przyniosła wybawienie

Szum już słychać blisko, stróżka w dół płynąca

Nie barwi, nie klei lecz czyści i myje

Nie czuje, dotykam, ręka moja mokra

Kiedy się to stało, żem emocje zgubiła?

Zastanawiam się chwilę, czuje oczy schną

Więc idę i twarz myję zagubiona troszeczkę

Zgadłam już jednak, że jestem czysta

Wreszcie obmyłam się z brudu zwątpienia

Czytam od nowa dotykam, sucha ręka

Udało się przełamać, na ile? Czas pokaże

Na razie twarz czysta, sucha jest sukienka

Więc i uśmiech na twarzy rozkwita

"Ciche przesłanie"

"Tajemnica" i "Noc"

/ Są to króciutkie wiersze, a wręcz myśli, które ostatnio uwiły gniazdko w mojej głowie. Miłej lektury :) - Wasza Sesilia /

Pusta karta jak wielka tajemnica

Pióro w ręce tajemnic powiernica

Pisząc słowa otwierasz świat myśli

Pragnąc by spisane mogły się ziścić

*

Pod nogami asfalt błyszczy

Jako niebo z gwiazdów rojem

Nie wiadomo gdzie dół, góra

Noc zachwyca cieni strojem

"Żywot Upadłego Anioła"

Upadły Anioł w pięknie rozkłada skrzydła

Jego głowa pochylona w ostatnim blasku

Bowiem dawny mieszkaniec nieba podziwia

W promieniach ostatnich skrzydła lśnią złotem

By schować się w pięknej jasnookiej istocie

Nie krzyczy bowiem świadom bezsensu

Znał nagrodę - życie w niełasce

Bowiem ciało zmienia sie przez duszę demona

I żyjąc przez wieki szuka w ludziach odkupienia

Zdejmującego czar konającego żywota

By dawnego istnienia choc rąbek odzyskać

W głowie marzenia, w oczach iskry

Kiedy wzrok napotka stały ląd w morzu innych spojrzeń

"Poetyczny zakątek"

Czym jest poezja w pierwotnych doznaniach

Czy da się ją zawrzeć w tych kilku zdaniach

Myślę, że nie, bo gdy muzy mnie obejmą ramiona

Każde zdanie świeci jak Gwiazdozbiór Oriona

Doznaje w ten czas cudnego olśnienia

Widzę ostrości cienia i każdej myśli marzenia

A w marzeniach znicz dla przestrachu

Śmieszności tu nie ma fatum

Jest tylko dumy uprzedzenie

Do doskonałości dążenie

I gdy patrze na świat niesnasek

Cieszę się, że Tu nie ma masek

Tu czyli w sacrum  istnienia

W którym kłębią się wszystkie marzenia

Do którego mają drogę

Ci co w muzie odkrywają swą urodę