"Otworzyć serce"

Kiedy stąpam po kruchym lodzie mych wspomnień 

pokaż mi jak lecieć, 

rozpuścić jezioro bólów i skarg, 

płynąć rzeką radości i pokoju otwartego serca. 

Pomóż poczuć ból i radość tak wielkie by płakać, 

otworzyć się na ten bogaty świat 

kropla za kroplą jak ożywczym deszczem otwierać 

i wypełniać szmerem zakryte wąwozy duszy. 

Pokochać siebie, tę małą skuloną istotę, 

na którą patrzę często bez zrozumienia. 

Pojąć, że potrzebuję oddechu, miłości, zrozumienia i wsparcia dla tego 

co krąży w żyłach ciała i ducha. 

Bym mogła zapłakać w pełni czułej ufności, że poderwą się skrzydła, 

uniosą wszystko czym jestem 

i pomogą rozwinąć mi swoje, gdy będę gotowa do lotu 

ku słońcu, gwiazdom, marzeniom.

"Być pamiętanym"

Otwieram oczy na późny blask dnia.

Myśli krążą pod sufitem szukając wspomnień snów.

Kolejna noc za mną, kolejny dzień gdzieś we mgle.

Trudno otworzyć serce, gdy nie widać co dalej.

Otwieram i zamykam półki, zanurzając się we wnętrzu szafy.

Ręce same wybierają ubiór, tak zwyczajnie, nawykowo,

bo dziś przecież kolejny dzień w domu.

Kilka chwil, cicha komórka i włączony discord w oczekiwaniu.

Nieokiełznane uczucia płyną cichą rzeką,

bo tak trudno uwierzyć w tym wszystkim w świat tam daleko,

gdzie ludzie żyją doglądając bliskich i trosk,

zmierzając wciąż do swych celów i pragnień.

Nagły sygnał telefonu przerywa szmery zakurzonej codzienności.

Lekki uśmiech wpływa na dawno nieodwiedzane wody

zagnieżdżając się w porcie zakamarków serca. 

Oczy czytają,

a dusza nagle tak lekka, 

bo tak dobrze jest być pamiętanym.

/ Dziękujmy za tych, którzy z nami zostają. Oni są naszymi skarbami w codzienności. Trzymajcie się zdrowo! - SNS /
P.S.
Obiecany dodatek: