"Z sercem rozmowa"

Tak to rozmawiać z sobą 

I siebie z sobą nie zgodzić?

Czemu pragnąc jednego

Drugie wciąż w Sercu nosić? :

- Fioletowe kwiaty w Twym pokoju

Tak samotnie mijają godziny

Czerwień ścian już nie ogrzewa

Straciły swą moc wśród bieli

- Wyjść! Wypuście mnie wrota!

Na myśli mej słońce rozgrzane

Kwiaty co pieszczą oczy

Trawy co miększe niż łoża

Pędzić na wiatr się wystawiać

By wiejąc otulił choć troszkę

On chętny zawsze buszuje

Z włosami mymi się bawiąc

- Jednak tęsknotę to wzbudza 

Że już Ci tylko przyroda 

Serce zawraca, go słucha

Że nie ma do kogo rzec słowa

- Ach cóż to wzdychać i wzdychać

Ja wiosnę chcę przytulić do się

Cieszyć się dzień czy godzina

Serce jej oddać w locie

Na tą sugestię milknie

- "Ja nie Twój sługa" - powiada

I dalej pukając smętnie

Z piersi mej westchnienie wydawa 

/ Niezwykle długo czekaliście. Nie mogłam się zabrać, by coś wstawić, szczególnie, że czasu teraz mam jak na lekarstwo. Czytając wiersz sama i wiedząc w czym jego sens nie gubię się w nim, lecz jak u Was? Starałam się go jakoś przerobić, ale ni słowo nie chce się zmienić. Mam nadzieję, że się Wam podoba, piszcie proszę Swoje przemyślenia w komentarzach. -Sesil /