Jestem dziś ptakiem co w słońcu skrzydła kolorowe przegląda
Jak anioł do nieba ze szczęściem i wiarą do słońca podążam
Przegrzewam wosk przy swoich piórach złotych bez Ikara losu
Lecę głosząc piękno oczu skrzących się w radosnym uroku
Odpowiadając świat uśmiechem wita mnie w natury pięknie
Wiatrem gładzi wszystkich trosk nieobecnych już krawędzie
Lecz czas duszy wracać do rozłożonego w blasku słońca profanum
Złotą kliszą zdobione dzisiejsze chwile młodego wiosennego błogostanu
/Wybaczcie przerwę, piszę kiedy mam wenę. Niestety nasz system oświaty to kicz malowany i w tym stanowczo nie pomaga. Pozdrawiam i życzę Małopolsce miłych ferii ;) - Wasza (zgubiona nauką) Sesil/
