"Może jeszcze nie dziś"

 Dziś wyły syreny,

nad miastem huczał ich dźwięk.

Ekran pokazał: próba bezpieczeństwa,

lecz serce zadrżało cicho, 

a myśli pofrunęły wstecz. 

Czy oni też tak myśleli,

gdy wycie przecinało miasto,

a gazety niosły śmierć i niepokój.

Czy może to już?

Może to dziś będzie datą 

pisaną na sprawdzianach,

z niechęcią uczoną nocami.

Czy ta po której mam oczy 

patrzyła też w niebo nad sobą 

przełykając łzy strachu w ciszy,

Bo może jeszcze nie teraz, nie dziś,

syreny znów zawyją.

"Daj mi czas..."

Proszę o wiatr, 

co wywieje smutki 

i przyniesie świeżość przebudzonej ziemi.

Daj mi proszę czas 

bym mogła nacieszyć się 

dotykiem piór wracających ptaków

by oślepił mnie błysk 

wyczekiwanego słońca 

ogrzewającego twarz i zmarzniętą duszę 

aż wypączkuje we mnie:

nadzieja wraz z baziami,

radość z hiacyntami,

zachwyt wśród żonkili.